23 augustus 2009

Geloven is een vorm van ironie

"Eerlijk gezegd kan ik me de geestesgesteldheid van de gelovige alleen als ironie indenken, niet als het hogere inzicht van een bevoorrechte. De gelovige heeft met nog wat gelijkgestemden God verzonnen, en met hun allen doen ze vervolgens alsof die nuttige fictie echt bestaat. Maar ze zouden vierkant van hun geloof afvallen, als Hij binnenkwam en zei: "Hier ben Ik".
- Frans Kellendonk

Ik denk dat hij gelijk heeft. Gisteren was ik acoliet bij ons in de kerk. Het belangrijkste wat ik leerde toen ik acoliet werd, was 'als je maar plechtig bent, dan doe je alles goed'. Ik denk dat niemand bij mij in de kerk werkelijk het Verhaal gelooft. Ik denk dat we met z'n allen toneel opvoeren. Omdat het zo fijn is.

Geen opmerkingen: