20 augustus 2011

Pedofilie

Het was een uur Nederlands in 4 of 5 havo. Een klagenote had iets gelezen over een pedofiel en was daardoor anders gaan denken over pedofilie, vertelde ze. "Hoe dacht je erover en hoe denk je er nu over?", vroeg de docent Nederlands. Mijn klasgenote antwoordde: vroeger vond ik het gewoon vies. Viespeukerij. Tegenwoordig denk ik: die man is gewoon ziek. Ziek in zijn hoofd. Hij moet geholpen worden.

Achterin de klas zat ik, aan mijn verdomtafeltje (want 4 en 5 havo waren niet mijn tijdperk) en over mijn tafeltje heen gebogen, met mijn gezicht bijna op het blad, zoals altijd, dacht ik er het mijne van. 'Je bent er nog niet, troel. Het is geen ziekte maar een seksuele geaardheid. Er vanaf geholpen kunnen worden is onzin.'

Er zijn lesbiennes, een vrij aanzienlijk deel van de homoseksuele vrouwen, maar lang niet allemaal, die de voorkeur voor vrouwen hebben ontwikkeld omdat ze slechte ervaringen hebben met mannen. Ze kiezen. Bewust. Voor een relatie met een vrouw omdat ze met een zachtaardig benaderd willen worden. Helaas vangen veel van deze vrouwen nu juist een geliefde met zeer mannelijke trekken en zijn zij alsnog een sloof. Wie vatbaar is voor een slavenrelatie, is te herkennen en zal zelf die voor hen herkenbare relatie ook steeds weer aangaan. Er zijn dus lesbiennes waarvan je niet kunt stellen dat ze geboren zijn als homofiel, maar die door omstandigheden de voorkeur hebben ontwikkeld. Daar is uiteraard niets kwalijks aan. Mijns inziens. Ik benadruk graag dat volgens mij geen zonde steekt in een (seksuele) relatie van wederzijdse liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht. Belangeloze liefde is altijd mooi. Waarschijnlijk zijn een aantal van de lesbische vrouwen die ik hier probeer te typeren getraumatiseerd en niet in staat om een volwassen relatie te onderhouden, maar dat is het enige nadelige aan deze verhoudingen.

Ik haal de lesbiennes erbij om een vergelijking te maken met pedofielen. Maar ook hier benadruk ik graag iets: een seksuele relatie tussen een volwassene en een minderjarige heeft altijd een hiërarchische component. De volwassene is ervarener, wereldwijzer, heeft meer zeggingskracht en meer bewegingsvrijheid. Een pedoseksuele relatie is over het algemeen een onevenwichtige relatie waarin machtsbelangen spelen. Over het algemeen, omdat ik een relatie tussen een vijftienjarige en een twintigjarige daar niet zo snel onder vind vallen. Daarnaast, en dit mag ik wel heel omzichtig formuleren, kan ik me echt een relatie voorstellen tussen bijvoorbeeld een vijftienjarige en een vijfendertigjarige waarbij een oprechte verstandhouding door is gegroeid tot een liefdesrelatie. Die is dan mijns inziens niet evenwichtig. De vijfendertigjarige zal meer gezag en overtuigingskracht hebben dan de vijftienjarige, maar of die relatie dan per definitie schadelijk is voor de vijftienjarige weet ik niet. Dat is wat mij betreft schemergebied. Een schemergebied dat je van buitenaf niet moreel kunt beoordelen, maar wat voor de zekerheid juridisch wordt afgewezen.

Geen opmerkingen: