Elektronisch uitgeven

"Elektronisch uitgeven is in China een risico omdat piraterij een geaccepteerde praktijk is."

- Informatie Professional

...vind ik stoer.

Abrupte eerlijkheid

"Honesty without thought is bullshit."

- Kieron Gillen, @kierongillen op Twitter

Hoffelijkheid is naastenliefde

"Je bent zo oud geworden", zei ze, en: "je speelsheid is weg." Ik had net daarvoor haar geverfde haar geprezen. Het verdreef haar grijsheid en ik wilde niet zeggen dat het gezicht onder dat haar zo oud geworden was. We hadden elkaar twee jaar geleden voor het laatst gezien. Natuurlijk waren we ouder geworden, maar ik had onthouden dat je zoiets niet in iemands gezicht zegt. Zeker niet als opening van het gesprek.

Nee, ik moest het niet beledigend opvatten. Het was "gewoon eerlijkheid". Het schijnt dat er mensen zijn die eerlijkheid te allen tijde waarderen. Die deze ongevraagd meegedeelde conclusies met blijdschap in ontvangst nemen. 'Omdat je dan weet waar je aan toe bent'.

Hoffelijkheid is de smeerolie van de samenleving. Ja, het is een toneelspel en veel plichtplegingen zijn onoprecht, maar je toont met hoffelijkheid aan rekening te houden met iemands state of mind. Waarheid te allen tijde is meestal maar een mening. 'Ik vind dat je er oud uitziet'. Niet: je ziet er ouder uit - wat het gevolg zou zijn van een logica, na twee jaar. Nee, 'ik had verwacht dat je er anders uit zou zien'. 'Je strookt niet met mijn verwachting'. Dat niet-overeenkomen is wel een feit, maar jouw verwachting staat helemaal los van feitelijkheid.

Mensen wijten hun eigen vervreemding graag aan de buitenwereld. Zo kan het niet aan hen liggen. Hoffelijkheid is ten diepste je eigen gedachten, aspiraties en eisen niet opleggen aan een ander. Beleefdheid is een eerste vorm van naastenliefde.

Tim

Tim Ribberink ervoér gepest te worden. Woorden werden verdraaid, betekenissen verhangen. Hij had in het dorp van zijn ouders een leven gekregen dat eigenlijk niet van hem was. Er was een lichtpunt. In Zwolle had hij het beter naar zijn zin. En als hij naderhand meer van de wereld had gezien, had hij langzaam zijn eigen, echte leven gekregen.

Nee, de onzekerheid verdwijnt ook dan nooit. En Tilligte blijft dan vervelend om naartoe te gaan. Maar het is de kluistering via gewenning, de stilzwijgende afspraken van een kleine gemeenschap, die ervoor zorgen dat je een eens ontstane reputatie nauwelijks meer keert. Tim had opgebloeid na een verhuizing, op eigen benen staand en ontdekkend dat er heel veel meer mensen zijn zoals hij. Gelijkgestemde, stille, nadenkende, gevoelige mensen die hem hadden herkend in zijn doen en laten en daarom van hem hadden gehouden.

Het is één van de oplossingen, en een opluchting voor Tim, om voor de dood te kiezen. Ik begrijp Tim's beslissing, maar wat is het hem gegund dat hij zijn eigen leven in een eigen gekozen omgeving had kunnen ontdekken.


- De dood van Tim Ribberink, in alles een gewone leuke jongen, bleef in mijn gedachten na november 2012. En dat geldt voor heel veel mensen. Ik wilde er perse iets over schrijven.

De externe verleiders

Om niet te hoeven erkennen dat het in ons allen zit om een ander te benadelen is het exclusieve kwaad bedacht. Een externe verleider waar we angst voor mogen hebben. Het bestaat niet. Het is dichterlijke vrijheid.

Het exclusieve goed bestaat evenmin. Zuiver goed is er niet. En dat is troostrijk voor een perfectionist. Ik ben even ontoereikend als een ander. Perfect is er niet. Andermans zwakke plekken zijn het meest fascinerend. Hoe ik er naar speur. Omdat het me goed doet.

Two reeds

"It's impossible to know
what others are going through
below the surface
at any given moment.

We are all reeds in wet land,
bending in stormy winds
to lean on one another.

This is why two reeds
are stronger than one."
- http://christiantaoism.blogspot.nl/2012/12/bent-reeds.html

Mooi.

Aangesteld

Ik heb me vaak aangesteld tegenover anderen, maar zoals Lucille Ball zei: "Better to regret things I've done, than regret things I did not do."

Je kunt alles bereiken

Lucia Rijker zegt in Masha Dellen's boek De Boksende Boeddhiste, dat je alles kunt bereiken, als je maar doorzet. Ik stonk er even in, want het was een mooi interview. In werkelijkheid hebben we onze beperkingen en is het een onafsluitbaar gat in onze energie om van alles ten koste van het verdere na te streven. Lucia heeft niet zo heel veel wijsheid in pacht.

De aap als basis van de mens

Vreemd dat onderzoek over altruïstische apen niet alleen als bewijs wordt aangevoerd van moraal bij andere diersoorten, maar ook als iets zeggende over de moraal van mensen. Alsof het helder is dat mensen en apen in elk basaal gedrag altijd gelijk zullen reageren. We zijn te vlug van conclusie.

Chinezen dineren

"Chinezen dineren ongezellig", zei de reisgids eufemistisch. In schreeuwerige, hel verlichte zalen, waar luidruchtigheid aan het diner bijdraagt. Ik zag de Chinezen ongezellig dineren. Kijkend op hun mobiel, aandacht hebbend voor hun grootvader wanneer hij hen aantikte en even het geduld had te wachten tot zij veilig van hun scherm op konden kijken. 's Lands wijs, 's lands eer. Toch waardeerde ik dat het me anders geleerd is. Wie geniet van zijn eten en zijn omgeving als er een smartphone zijn gezicht een blauwe schemering geeft? Wat mis je dan wel niet?

Het moment vroeg erom de verschillen tegen elkaar af te wegen. Dus ik bedacht me wat ik positief zou kunnen vinden aan de scene. Het is mooi dat ieder bij zo'n etentje kan doen waar op dat moment behoefte aan is, zonder opgelegde, ongemeende maniertjes. Zo. Ook de positieve component wist ik me te bedenken. Maar toch. Opgelegde, ongemeende maniertjes leiden er vaker toe dat je een verrassend contact van verwantschap hebt met je medemens. Dat je iets meemaakt wat je niet verwachtte. Ik vermoed dat een smartphone je die ervaring niet geeft. Daar heb ik in ieder geval nog niet van gehoord.

Vooruitgang bestaat niet

Vooruitgang bestaat niet. Elke evolutie is afhankelijk van onbeïnvloedbare factoren. Elke ontwikkeling is grotendeels toeval. Vooruitgang is een mythe. We hebben onszelf niet echt verder geholpen en evenmin heeft een hogere macht dat. We ploeteren met redelijke tevredenheid door de chaos en mogen ons ervan bewust zijn dat we geen invloed hebben op ons levensmoment. We zitten, staan en liggen.


- naar aanleiding van het lezen van het boek Identiteit van Paul Verhaeghe

Ethiek is niet rationeel

"Een uitsluitend op de rede gebaseerde ethiek, die voorbijgaat aan het 'buikgevoel', werkt alleen op papier."

- Paul Verhaeghe in zijn boek Identiteit

Goed is goed

"Good is Good. With or without a God", schreef Ricky Gervais op Twitter. Kan ik inkomen, maar wat is dan daadwerkelijk goed? In hoeverre ben je dan je broeders hoeder? Zeg het maar, Ricky.

Tekortschieten

Mensen schieten per definitie tekort. Dat wekt toch empathie

Mazzeltje

Via mijn teerbeminde heb ik een kennis die ondernemer is en zo politiek rood als hij maar zijn kan. Dat komt vaker tegelijkertijd voor, maar deze kennis is intrigerend omdat het beeld dat hij van zichzelf heeft zeer afwijkt van het beeld dat hij van zichzelf geeft. Zo is hij uitgesproken atheïst, maar in al zijn gedragingen een typisch calvinistische protestant. Je moet omkijken naar elkaar, niet naast je schoenen gaan lopen, niet boven je stand leven, elk beschikbaar uur werken en, ook al ben je op vakantie, je mag niet genieten.

Regelmatig schrijft hij online stukken en ik volg het allemaal graag. Laatst over de hedendaagse politiek en de kwetsbaarheid van het sociale stelsel in Nederland. Sowieso een prachtige ethische vraag. Is het eerlijk om mensen te verplichten een deel van hun geld aan jou als derde partij over te hevelen zodat jij met geheel eigen maatstaven dat geld her kunt verdelen? En als het dat niet is en de derde partij wordt uitgeschakeld, zullen mensen dan uit zichzelf de nood van hen onbekenden verlichten? Is het überhaupt een noodzaak om armoede te bestrijden of zouden we die, zoals Moeder Theresa, in stand mogen houden omdat het een edelere manier van leven is? Is het een corruptie dat er grote verschillen in bezit zijn? Is het beter mensen te laten helpen door hun duidelijk herkenbare medemensen of is het beter dat zij via een anonieme overheid liefdadigheid ontvangen?
Daar ging op zich het stuk van mijn kennis niet over. Hij protesteerde tegen ‘het uitkleedbeleid’.  Daarbij viel me op dat hij bij de vergelijking van arm en rijk meermaals sprak over zij die geluk hebben gehad en zij die minder geluk hebben gehad. De rijken hebben geluk gehad, simpelweg geluk, en de armen hebben geen geluk gehad. De eerste keer dat ik het las dacht ik dat het als stijlfiguur bedoeld was, maar hij herhaalde het later in het stuk nog eens. Rijk word je omdat je geluk hebt gehad en arm ben je omdat je geen geluk hebt gehad. Er zijn natuurlijk veel mensen die zo denken, maar over het algemeen zijn die mensen zelf geen ondernemer.  Ik ben ook geen ondernemer, dus wellicht weet mijn kennis iets dat ik niet weet, maar wat ik wel weet is dat hij meer dan 12 uur per dag werkt en dat zijn bedrijf goed loopt. Hoe krijgt hij dan de indruk dat hij enkel geluk heeft gehad? Of schaart hij zich onder de armen? Dat kan ik me niet voorstellen, want hij ontkent nooit dat het goed met hem gaat.

Mensen die beweren dat succes een kwestie is van mazzel en nooit van hard werken, zijn doorgaans de mensen die hard of niet zo heel hard hebben gewerkt en het succes zijn misgelopen. Er is geen succesvol persoon geweest die, al dan niet in een openhartig moment, heeft toegegeven dat het succes hem is komen aanwaaien.

Ik vind de opvatting van mijn toch behoorlijk intelligente kennis kortzichtig en aangezien ik weet dat hij beter weet vind ik het belazerij. Zichzelf voorliegen. Een gevaarlijk idee om je maatschappelijke keuzes op te baseren. Bij de indruk dat een rijke alleen een mazzeltje heeft gehad, voel je ook weinig gêne om die rijkdom weg te halen bij die rijke. Het is dan niet alsof hij het verdiend heeft. Een arme de indruk geven dat hij gewoon geen geluk heeft is hem passiviteit aanbevelen. Mijn kennis doet niet alleen aan zelfverlakkerij maar ook aan verlakkerij van zijn omgeving en ik neem het hem kwalijk omdat hij beter kan weten.

Managemendesillusie

Ik wil niet meedoen in de managementdesillusie van dit tijdperk, maar je lijkt er niet voor te kunnen vluchten. Elke werkgever heeft alles gevangen in tijdschema's, wollige taal en vastgelegd onvermogen. Je kunt er niet omheen. Zou ik me daar niet voor mogen afsluiten?

Veroordeeld tot verbetering

Misschien zijn we er wel toe veroordeeld te streven. De wereld te verbeteren. Is dat ons noodlot. Onze 'vrije wil' is verfuckt.

We zien elkaar niet echt

Het is ons lot dat ons zichtbare verlangen niet wordt opgemerkt, maar wordt ingevuld door degenen die van ons houden.

- Gedachte bij het zien van mijn jarige tante die een halsketting leek te krijgen en haar teleurstelling verborg toen het een horloge bleek

Alweer niet

Ken je dat gevoel bij elke idealistische theorie, dat je denkt: "dit is het niet. Dit is het ook al niet"?

Positief oordelen

Rik Torfs stelde dat een oordeel over een ander jouzelf kluistert, maar dat is zowel bij een negatief als een positief oordeel. Besluiten dat je iemand mag, sluit je op in een patroon van positief willen blijven over die persoon - tot de beker zo ver te water gaat dat...

Wij kluisteren voortdurend onszelf omdat we moeten oordelen uit risicominimalisatie. We zijn gedwongen te kluisteren. Ja, je schijnt meestal verrast te kunnen worden als je niet op je eerste indruk afgaat, maar pas door schade en schande wordt men wijs.