Om niet te hoeven erkennen dat het in ons allen zit om een ander te benadelen is het exclusieve kwaad bedacht. Een externe verleider waar we angst voor mogen hebben. Het bestaat niet. Het is dichterlijke vrijheid.
Het exclusieve goed bestaat evenmin. Zuiver goed is er niet. En dat is troostrijk voor een perfectionist. Ik ben even ontoereikend als een ander. Perfect is er niet. Andermans zwakke plekken zijn het meest fascinerend. Hoe ik er naar speur. Omdat het me goed doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten