Dao jiao

Er is geen opleiding tot daoshi en dát toont het daoïsme in haar grond. Niets aan het daoïsme is geregeld zoals alle andere zaken geregeld zijn.


I know it is my road. I have loved it since the first time I read about it. I have had this faith since before I knew it had a name. It is my self.

Observatie

Luisterend naar mensen en kijkend naar mensen ontstaat begrip voor wat ze willen doen. Het is geen zelfwegcijfering. Het is koele berekening uit zelfbescherming. Die ander ben jij en die ander is jij.

Bedroefdheid

Ik was de afgelopen maanden niet ongelukkig omdat ik al zo lang buiten de kerk sta. Ik was ongelukkig omdat mij van verschillende kanten werd ontzegd mijzelf te zijn. Op mijn werk werd ik een bijhangsel. Mensen om mij heen foeterde geërgerd dat ik iemand anders moest worden. Dat ik niet mij kon blijven. Uit overlevingsinstinct veranderde ik en ik schreef ook niet meer. Maar nu de rust is weergekeerd (en voor hoe lang?), komt onherroepelijk mijn eigen persoonlijheid weer boven. Onuitroeibaar. Men duwt en peutert, maar ik kan enkel blijven die ik ben.

Schrijfliefde

Ik zou willen dat ik minutenlang aan één stuk door kon schrijven. Tot mijn hoofd leeg was. Maar er komt steeds weer bij

Achtergelaten

Kunst is het enige spoor van ons bestaan op aarde.


- Ik herinner me niet meer of ik nu citeer of dat ik me dit bedacht tijdens het lezen van iets

Schreeuwen

Ik lijk wel een toeschouwer van mijn eigen leven. Ik zie wat anderen voor me doen - of juist niet voor me doen - en ik lijk er niet bij te zijn. Ik ben niet actief en er wordt van mij weinig activiteit gevraagd. Ik dacht dat het uitmaakte welke grondfilosofie ik koos, maar het maakt geen verschil. Wat doorsijpelt, door elke houding heen, is mijn desinteresse, mijn verbazing, mijn vermoeidheid, mijn falend vermogen echt uit te drukken wat mij bezighoudt. Ik ben niet blij met zo veel geluid om mij heen. Mijn rol als aanstuurder. Ik mis het achterover leunen, bekijken, onderzoeken - in alle stilte zijn. Ik voel me opgejaagd. Steeds het geluid weer in. Steeds anderen aandacht schenken. Steeds afleiding. Steeds het gevoel hebben niet kunnen werken aan wat mijn werk is en wat recht voor mij ligt. Ik kan wel schreeuwen.

Angst

Fear is an illusion of safety.

Onoprecht

Als ik terugkijk naar mijn christelijke tijd, dan zie ik voorsprong, vrede, 'jubelend' geluk, maar ook onrust, nepheid, bedrog, onvrede en verplichting.

Zelfdestructie

Wat de mensheid nekt is onze onverzadigbare behoefte aan aandacht.

Wij introverten

Susan Cain legt in eerste instantie - and against popular belief - uit hoe belangrijk introverte mensen juist zijn bij een creatief proces. Wat mij betreft veel belangrijker is dat ze uitlegt hoe introverte mensen pas goed functioneren als je hen met regelmaat een poos met rust laat. Mag ik u allen dat op het hart drukken met haar presentatie.

De mens veroordeeld tot wederzijdse teleurstelling

De keren dat ik het advies lees je nergens bij aan te sluiten, ben ik daar blij mee. Als ik lees dat je allianties moet sluiten, voel ik me in het nauw gedreven. Ik heb nooit erg van mensen gehouden, maar was ook als kind berekenend genoeg om me niet te afwijkend te gedragen. Inmiddels zou het me welaanstaan om mijn eigen gang te gaan. Dat zou je als volwassene toch moeten kunnen?

De mens leeft niet omhet geluk van de ander te vervolmaken. We zullen te allen tijde teleurgesteld worden. Maar we willen ook van de plicht voor elkaar ontslagen worden. Omdat we ook daar elkaar teleurstellen.

Huston Smith's omschrijving van het daoïsme

Ik zou willen kunnen omschrijven wat het betekende om te lezen dat alles wat ik voor waar houd al vervat was in een eeuwenoude en mij toch tot dan toe onbekende filosofie, maar ik kan er geen treffende woorden voor vinden.

De jeugd

Steeds vaker bedenk ik me waar mijn jeugd is heengegaan en dat ik er nog lang niet aan toe was 'm te verliezen.

Onderweg

Dolen is het doel.

Individualiteit opgeven

De film Ladyhawke, met Rutger Hauer, is een film die verhaalt over een geestelijke die een bepaalde vrouw wil hebben. Zij wil hem niet en hij voorkomt dan dat iemand haar wel zal hebben. Dat het hier een verplicht celibatair betreft, maakt de wens nog oneigenlijker.

Het is een bekend thema sinds de Griekse mythologie: een machtig man begeert een bekoorlijke vrouw die in hem geen interesse heeft. Aangezien macht betekent dat je krijgt wat je wilt, wordt de voorkeur van de vrouw geweld aangedaan. Hij krijgt haar kwaadschiks of niemand krijgt haar. Ze is een speelbal in zijn handen.

Historisch is dit vaak voorgekomen en vele vrouwen hebben zich in het lot geschikt. Ze zijn gaan samenleven met de man die hen een andere keuze onmogelijk maakte. Hieruit en uit de misdaad van verkrachting spreekt de strijd van het individu, dat zijn rechten gerespecteerd wil zien, en het buiten het individu omgaande lot. De vrouwen in deze voorbeelden (maar voor mannen geldt deze strijd net zo goed) staan voor de beslissing met het lot mee te leven, het geëffende pad te volgen, of ten onder te gaan. Geen van tweeën zijn de opties goed voor de individuele vrijheid. Zeker vroeger, toen reputatie levensbepalend was, maar bij het voorbeeld van verkrachting tegenwoordig nog steeds, wordt het individu voor de voeten geworpen zijn individualiteit en zijn persoonlijke rechten op te geven. Bij een verkrachting voor kortere tijd, bij een gevangenschap, zoals de vrouwen hierboven, voor langere tijd.

Religies, inclusief het daoïsme, pleiten ervoor het pad te volgen. Gods wegen. Wel zonder erbij te kunnen vermelden welk pad het jouwe is en welk niet. Religies, inclusief het daoïsme, beschouwen het een sluitstuk geen individu meer in jezelf te zien, maar enkel een deel van het grotere geheel. Religies wapenen tegen situaties waarin je je individualiteit kwijtraakt en zeggen zo mede dat individualisme schijn is.

Hoffelijkheid is naastenliefde

"Je bent zo oud geworden", zei ze, en: "je speelsheid is weg." Ik had net daarvoor haar geverfde haar geprezen. Het verdreef haar grijsheid en ik wilde niet zeggen dat het gezicht onder dat haar zo oud geworden was. We hadden elkaar twee jaar geleden voor het laatst gezien. Natuurlijk waren we ouder geworden, maar ik had onthouden dat je zoiets niet in iemands gezicht zegt. Zeker niet als opening van het gesprek.

Nee, ik moest het niet beledigend opvatten. Het was "gewoon eerlijkheid". Het schijnt dat er mensen zijn die eerlijkheid te allen tijde waarderen. Die deze ongevraagd meegedeelde conclusies met blijdschap in ontvangst nemen. 'Omdat je dan weet waar je aan toe bent'.

Hoffelijkheid is de smeerolie van de samenleving. Ja, het is een toneelspel en veel plichtplegingen zijn onoprecht, maar je toont met hoffelijkheid aan rekening te houden met iemands state of mind. Waarheid te allen tijde is meestal maar een mening. 'Ik vind dat je er oud uitziet'. Niet: je ziet er ouder uit - wat het gevolg zou zijn van een logica, na twee jaar. Nee, 'ik had verwacht dat je er anders uit zou zien'. 'Je strookt niet met mijn verwachting'. Dat niet-overeenkomen is wel een feit, maar jouw verwachting staat helemaal los van feitelijkheid.

Mensen wijten hun eigen vervreemding graag aan de buitenwereld. Zo kan het niet aan hen liggen. Hoffelijkheid is ten diepste je eigen gedachten, aspiraties en eisen niet opleggen aan een ander. Beleefdheid is een eerste vorm van naastenliefde.

Tim

Tim Ribberink ervoér gepest te worden. Woorden werden verdraaid, betekenissen verhangen. Hij had in het dorp van zijn ouders een leven gekregen dat eigenlijk niet van hem was. Er was een lichtpunt. In Zwolle had hij het beter naar zijn zin. En als hij naderhand meer van de wereld had gezien, had hij langzaam zijn eigen, echte leven gekregen.

Nee, de onzekerheid verdwijnt ook dan nooit. En Tilligte blijft dan vervelend om naartoe te gaan. Maar het is de kluistering via gewenning, de stilzwijgende afspraken van een kleine gemeenschap, die ervoor zorgen dat je een eens ontstane reputatie nauwelijks meer keert. Tim had opgebloeid na een verhuizing, op eigen benen staand en ontdekkend dat er heel veel meer mensen zijn zoals hij. Gelijkgestemde, stille, nadenkende, gevoelige mensen die hem hadden herkend in zijn doen en laten en daarom van hem hadden gehouden.

Het is één van de oplossingen, en een opluchting voor Tim, om voor de dood te kiezen. Ik begrijp Tim's beslissing, maar wat is het hem gegund dat hij zijn eigen leven in een eigen gekozen omgeving had kunnen ontdekken.


- De dood van Tim Ribberink, in alles een gewone leuke jongen, bleef in mijn gedachten na november 2012. En dat geldt voor heel veel mensen. Ik wilde er perse iets over schrijven.

Gave

Geloven is een kwestie van talent.

Onhoudbare zoektocht

Als ik terugkijk naar mijn christelijke tijd, zie ik voorsprong, vrede, jubelend geluk, maar ook onrust, nepheid, bedrog, onvrede en verplichting

Het voelt soms alsof ik maar een beetje aan de deur sta te kloppen. Ik volg de Chinese rituelen niet. Ik ken de Chinese goden te slecht. Ondertussen is dat niet essentieel, maar je verwacht dat je dat uit moet voeren - dat je daar naartoe moet om een echte te zijn. Ik wil me onderscheiden van een Happinez-achtig geloofssausje. 'Het is echt wat ik gelóóf!'Om de één of andere reden wil ik dat overbrengen, maar daardoor zet ik veel kunstmatige opsmuk op die me het zicht op mijn werkelijke denkbeelden ontnemen, En dan wil ik opzoeken wat ik werkelijk geloof in een erkende bron. Maar daar ga ik uiteraard wat ìk geloof niet vinden. Ik wil geen los flutmaaswerkje. Ik wil erkend worden, maar voor die erkenning mis ik een hele kerk. Een onhoudbare zoektocht.

Geloven aan

Wat een rare uitdrukking, geloven aan. Alsof je er maar zijdelings bij betrokken bent.