De film Ladyhawke, met Rutger Hauer, is een film die verhaalt over een geestelijke die een bepaalde vrouw wil hebben. Zij wil hem niet en hij voorkomt dan dat iemand haar wel zal hebben. Dat het hier een verplicht celibatair betreft, maakt de wens nog oneigenlijker.
Het is een bekend thema sinds de Griekse mythologie: een machtig man begeert een bekoorlijke vrouw die in hem geen interesse heeft. Aangezien macht betekent dat je krijgt wat je wilt, wordt de voorkeur van de vrouw geweld aangedaan. Hij krijgt haar kwaadschiks of niemand krijgt haar. Ze is een speelbal in zijn handen.
Historisch is dit vaak voorgekomen en vele vrouwen hebben zich in het lot geschikt. Ze zijn gaan samenleven met de man die hen een andere keuze onmogelijk maakte. Hieruit en uit de misdaad van verkrachting spreekt de strijd van het individu, dat zijn rechten gerespecteerd wil zien, en het buiten het individu omgaande lot. De vrouwen in deze voorbeelden (maar voor mannen geldt deze strijd net zo goed) staan voor de beslissing met het lot mee te leven, het geëffende pad te volgen, of ten onder te gaan. Geen van tweeën zijn de opties goed voor de individuele vrijheid. Zeker vroeger, toen reputatie levensbepalend was, maar bij het voorbeeld van verkrachting tegenwoordig nog steeds, wordt het individu voor de voeten geworpen zijn individualiteit en zijn persoonlijke rechten op te geven. Bij een verkrachting voor kortere tijd, bij een gevangenschap, zoals de vrouwen hierboven, voor langere tijd.
Religies, inclusief het daoïsme, pleiten ervoor het pad te volgen. Gods wegen. Wel zonder erbij te kunnen vermelden welk pad het jouwe is en welk niet. Religies, inclusief het daoïsme, beschouwen het een sluitstuk geen individu meer in jezelf te zien, maar enkel een deel van het grotere geheel. Religies wapenen tegen situaties waarin je je individualiteit kwijtraakt en zeggen zo mede dat individualisme schijn is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten