Zo heet het zoontje van een oud-collega van me. Pepijn. Het klinkt als een tovenaarsleerling.
Nu is het nog leuk voor het kereltje, maar straks is hij veertig.
Ja, ach, gezien zijn ouders zal hij in de sfeer van de creatieve beroepen terechtkomen en zal hij slungelig blijven. Dan keert Pepijn zich nog niet zo tegen je. En ach, inmiddels hebben ouders hun kinderen al zoveel aangedaan. Jordi, bijvoorbeeld, en dan veertig worden, twee meter lang zijn en honderd kilo wegen...Jordi. Of Dante...Voor een meisje.
Nee, als Pepijn veertig is, valt hij in de jungle van met investering bedachte namen niet meer op. Pepijn is dan doorsnee.
Moet ik dat tijdperk meemaken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten