Doorbraak is een onterecht woord bij dat getob van mij. Laat ik het anders zeggen: ik heb een inzicht gehad. Zoals ruimschoots bekend kan ik er niet tegen dat mensen me links laten liggen en vooral niet wanneer ik net in één of andere situatie een offer heb gebracht. De enige troost die ik me kan bedenken, is dat mijn heldengedrag wel wordt gadegeslagen door een derde, die mij erom waardeert.
Oh, die Derde kan zo fictief zijn als de neten, maar ik heb die persoon nodig. De passiviteit van wu wei maakt me agressief. De gelatenheid maakt me een masochist. Ik kan niet geheel passief het leven laten passeren. Ik ben steeds zo kwaad. Steeds zo kwaad door geconstateerde benadeling. En ik teer zo belachelijk lang op woede.
Ik verloor het geloof in de enige persoon die mijn ontzag verdiende en me niet in de steek liet. Ik heb die onvoorwaardelijke vertrouwensfiguur nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten