7 juni 2009

Hoe gedachten alle kanten opdrijven

Vanochtend zat ik Porsche Supercup te kijken. Daar rijdt ene Janak mee. Ik bedacht me dat het vermoedelijk een Duitser was en daardoor moest ik denken aan die vrij beroemde Duitse voetballer die er niet heel verkeerd uitziet. Die schijnt iets van Michael Ballack of zo te heten. En dat leidde ertoe dat ik me bedacht hoe populair de naam Michael is in Duitsland en dat ik me afvroeg of Ballack (of hoe hij heet) zijn naam laat uitspreken als 'majkel' of als 'mie-ga-el'. Geen idee. En toen dacht ik uiteraard aan Mie-ga-el Schumacher. En meteen kwam de naam van zijn moeder Elisabeth Schumacher omhoog. Die leeft al een aantal jaar niet meer. En ik vroeg me af of zij al haar kleinkinderen nog wel heeft gezien. Ja, in ieder geval die eerste van Ralph: David. En ik betwijfelde of Ralph wel een tweede kind heeft gekregen. Er waren destijds geruchten dat Ralph homofiel was en dat vond Ralph heel vervelend. Hij is toen getrouwd met een vrouw die ik alleen maar als ordinair zou kunnen omschrijven. Daarmee verdwenen de geruchten dat hij homo was nog niet. Het stel zag er gewoon niet naar uit, dat ze uit liefde met elkaar getrouwd waren. Er waren bij de geboorte van David ook opmerkingen gevallen dat het een excuusbaby was.

Ik heb me destijds verbaasd dat Ralph dat nou zo vervelend vond, om voor homofiel aangezien te worden. Dat vond ik ook van de zaak rond Prins Friso. En daarna dacht ik terug aan een opmerking van mijn homofiele collega. Hij vertelde me laatst over de periode dat hij uit de kast kwam en hij vond zichzelf toen raar en vies. Vies... Ik begreep niet hoe iemand zichzelf vies kon vinden over iets waar hij niet bewust voor gekozen heeft. Het leek me zo onwaarschijnlijk dat iemand zichzelf niet goed genoeg kent en er aan zou kunnen twijfelen - of zo - dat hun onbewuste gedrag alleen al immoreel zou zijn.

Eigenlijk vond ik deze gedachtensprongen van zichzelf al apart genoeg om hier te herhalen. Later vanmiddag, toen ik aan de ochtend terugdacht, bedacht ik me dat zoveel mensen, waaronder ikzelf, hun onbewuste gedrag verfoeien. Zo vreemd is het niet.

Er is hier wel een overduidelijke link met The Work. Als ik meteen vindt dat iemand zijn eigen seksuele voorkeur niet vies moet vinden - omdat je je eigen onbewuste gedrag niet kunt veroordelen; want je hebt geen keus of je onbewuste zus of zo handelt - dan is mijn eigen onbewuste (rot)gedrag van exact hetzelfde kaliber. En dan ontstaat de volgende vraag: waarom is mijn bewuste gedrag eigenlijk niet van dat kaliber? Niet dat ik daar al uit ben.

Geen opmerkingen: