Recensie smaakt naar meer

Deze recensie op de infosite van de vereniging België - China, bespreekt het boek Het Hemels Mandaat van hoogleraar Chinese geschiedenis Barend ter Haar. Ik zag het boek al liggen in een boekhandel in Zutphen, maar het was - heel praktisch gezien - iets te dik voor mijn al overvolle koffer. Nu ga ik mijn vrienden van Post NL vermoeien om me dit boek te brengen. Want zo te lezen in de recensie is dit een aanrader voor iedereen die meer wil weten (of beter: veel wil weten) over de geschiedenis van China.
Voor wie, net als ik, grote belangstelling heeft voor China, zet ik de verwijzing naar de recensie hier neer.

De passie van de Nederlander

"Typisch Hollandse eigenschap: verontwaardigd zijn over wat andere mensen doen."

- Uit: Frans Verzet van Vrouwke van Stavast

Daar sta je dan, als net uit de kast gekomen ergernisjunk. Tot in je vezels Hollands. Maar het is waar: verontwaardigd zijn over het gedrag van de ander is heel erg Nederlands.

Zalige ergernis

"Ergernis is een heerlijke drijfveer. Ik erger me vooral aan pretenties en aanstelleritis."

- Annemarie Oster.

Zo heerlijk wanneer iemand er met glans voor uitkomt dat zij datgene zalig vindt dat jij besmuikt doet. Ik mag ook uit de kast. Ik erger me kapot. Wezenloos. En ik geniet ervan.

Onzuiver

Wat ik zo mooi vind aan het katholicisme is dat het onzuiver is. Troebel. De katholieken hebben de schijn tegen zich dat ze onbetrouwbaar zijn en ze laten in het midden of ze dat ook zijn.

Ik houd van de grimmige ambivalentie van de mediterrane katholieken. Ze willen er maar bij zeggen dat het er eigenlijk ook helemaal niet toe doet.

De reis is begonnen

"Elk geloof dat een verzameling heeft van meer dan vierduizend boeken met heilige literatuur, zal zowel ontmoedigend als tijdrovend worden gevonden. Maar de reis is begonnen, en het is een van de fascinerendste reizen ter wereld."

- Martin Palmer in zijn inleiding op Wat is Taoïsme

Afgunst

"Afgunst is de enige hoofdzonde waar je geen plezier aan beleeft."

- Wim Zaal

Afgunst is waardeloos. Je kent iemands harde werken, iemands onzekerheden, fouten en tekortkomingen niet.
(zeg ik met mijn Jeugdjournaaltoontje)

De tocht

Ik vind de allegorie dat het leven een tocht over een weg (Dao) is heel mooi. Je kijkt naar wat er om je heen gebeurt, soms moet je over zware obstakels klimmen, doorgaans loop je alleen. Geregeld lopen er strontvervelende mensen naast je, en af en toe heb je heel aangenaam gezelschap.

Juist in gezelschap

Je kunt achter gezelschap aan blijven jagen om je zo te behoeden voor eenzaamheid, maar de eenzaamheid treft je juist in gezelschap.

Meditatief intermezzo

Sinds lang, of hoe noem je een periode van meer dan twee jaar, ben ik met een traject bezig dat me zowel verder brengt als dieper in de put. Het maakt me wijzer, eigenwijzer, ongelukkiger, somberder, instinctiever, pessimistischer en heel veel onaardiger. Ik denk dat ik er veel mensen last mee geef, maar het traject verlaten gaat niet. Ik moet hier doorheen. Mijn woordkeuze, 'traject', toont wel dat ik de indruk heb dat het een eindig karakter heeft. Dat heeft natuurlijk alles wanneer je leeft (flauw), maar ik bedoel dat ik het als iets relatief kortstondigs beschouw.
Ik kom hier door. Ik kom hier uit. Maar ik heb meer tijd en aandacht nodig dan ik op korte termijn voorradig heb. Ik vraag daarom geduld met mijn gedrag. En bij deze vraag ik de gelegenheid om in stilte een aantal stappen verder te komen. Heel veel slechter kan ik me niet voelen, veel beter wel.

Natalie MacMaster - video 2

Natalie MacMaster - video 1

Alleen al om mijn postingrato voor de maand september op te schroeven, zet ik hier in twee delen een optreden van Natalie MacMaster neer. Het is afkomstig uit de show met de afgezaagde naam Celtic Electric. Hieronder het deel op viool. Het tweede deel hierna, waarin Natalie een stepdance uitvoert en Sharon Shannon speelt op the box, een klein type accordeon, om maar even met mijn kleine hoeveelheid kennis te omschrijven. Lekker vrolijke tunes.