Sinds lang, of hoe noem je een periode van meer dan twee jaar, ben ik met een traject bezig dat me zowel verder brengt als dieper in de put. Het maakt me wijzer, eigenwijzer, ongelukkiger, somberder, instinctiever, pessimistischer en heel veel onaardiger. Ik denk dat ik er veel mensen last mee geef, maar het traject verlaten gaat niet. Ik moet hier doorheen. Mijn woordkeuze, 'traject', toont wel dat ik de indruk heb dat het een eindig karakter heeft. Dat heeft natuurlijk alles wanneer je leeft (flauw), maar ik bedoel dat ik het als iets relatief kortstondigs beschouw.
Ik kom hier door. Ik kom hier uit. Maar ik heb meer tijd en aandacht nodig dan ik op korte termijn voorradig heb. Ik vraag daarom geduld met mijn gedrag. En bij deze vraag ik de gelegenheid om in stilte een aantal stappen verder te komen. Heel veel slechter kan ik me niet voelen, veel beter wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten