Mannenromantiek

De inhoud van ongeveer elke mannenfilm ooit gemaakt:

Getekend door nieuwe lagen huid over oude wonden en een knaap van een depressie ijsbeert onze held door de steeg achter de nachtclub. De bas-tonen van de soul waar de strippers op dansen doen de regenplassen trillen van resonantie. De held gedraagt zich nerveus. Rusteloos. Hij trekt geïrriteerd een minuscule peuk uit zijn mond.

In flashback zie je wat deze getormenteerde man is overkomen. Hij had vroeger een idyllisch gezinnetje: glimlachende vrouw in een grote bloemetjessoepjurk en zoontje met pagekapsel dat ongetwijfeld op zou groeien tot nog zo'n waardige stoere hetero als zijn vader. Maar het gezinnetje kreeg de pech in het vaarwater te raken van de grote crimineel in opkomst, die door roeien en ruiten ging om aan de top te komen in de gangsterwereld. Natuurlijk vocht onze held voor zijn gezin, maar hij raakte uitgeschakeld en terwijl hij buiten westen lag, werd zijn gezin op gruwelijke wijze verminkt en vermoord. De held werd vanzelfsprekend wakker voordat de luizenbossen van de politie gearriveerd waren en heeft vrouw en kind in de plas bloed zien liggen. Moedeloos heeft hij geprobeerd zijn longen uit zijn lijf te schreeuwen, uiteindelijk heeft de corrupte politie hem bij het plaats delict weggetrokken. Zijn revalidatie zie je niet eens. Hij is die tijd doorgekomen op de automatische piloot.

Hij staat nu in die natte steeg te wachten op een afspraak. Alleen, want niemand gelooft zijn theorie over de moord op zijn gezin of heeft het lef met hem ten strijde te trekken. Een kerel die meer inlichtingen heeft over de staat van het misdaadimperium van de grote slechterik knikt hem nu net tegemoet, voor ze naar binnen gaan. Het zal een mistroostig gesprek zijn, waarin de informant zweert dat er niet tegen de grote boeman te knokken valt. De wreker luistert maar met een half oor. Op het podium staat een madelief tegen haar zin haar kleren uit te trekken. Ook zij is gevangen in het noodlot van de achterbuurt. De viespeuken die naar haar kijken, schreeuwen dat ze er meer werk van moet maken. Op een gegeven moment springt er één het podium op en intimideert haar. Ze heeft niet eens het fut meer om te gillen. Onze held kan het niet aan zien, er volgt een bargevecht zoals de tradities van de film voorschrijven en omdat je geen echte held bent als je geen Harley hebt, gaat de wreker er op die motor vandoor met de madelief. Ze heeft het gepresteerd om in de haast een wit overhemd over haar bijna naakte bovenlichaam te draperen. Haar lange benen blijven naakt op de motor om zijn lichaam gevouwen.

De volgende scene is in zijn motelkamer. Een verse sigaret maakt de sfeer voor een conversatie. Hij praat natuurlijk niet. Ze is hem dankbaar, maar wil vooral niet makkelijk overkomen. Ze wisselen wat cynismen uit. Uiteindelijk is de stemming duidelijk en rollen ze tussen de lakens. Is de film van na 1995 dan zie je de seksscène uitgebreid. Anders gaat het beeld op zwart.

De held opent de deur van de motelkamer om ten strijde te trekken tegen de grote slechterik. Zij wordt net op dat moment wakker en trekt zedig het laken over haar lichaam. De teleurstelling dat ook deze man haar weer in de steek zal laten, legt ze niet te dik in haar gezichtsuitdrukking. Ze weet dat ze niet teveel van hem had kunnen vragen. Hij is een held.

Omdat hij een verleden heeft in strategie en geweld en de corrupte politie tegen de muur zet, heeft hij al een ingang tot het misdaadimperium gezien. Hij regelt bij mannetjes van wie hij nog wat tegoed heeft wapens en gaat een val zetten. Langzaam maar zeker en volledig volgens de hiërarchie van de misdaadorganisatie vermoordt hij steeds een laagje meer mensen. Intussen heeft de grote baas door dat hij een geduchte tegenstander heeft, maar hij herinnert zich in de lange rij van slachtoffers niet meer uit welke richting deze wraak kan komen.

De held van het verhaal merkt ondertussen dat hij af en toe een handje geholpen lijkt te worden door een tweede moordenaar, al is diegene zoveel amateuristischer dan hijzelf. Inmiddels is de rechterhand van de grote baas is de één na laatste die aan de beurt is. Hier ontmoet onze held de andere moordenaar en het blijkt zijn liefje te zijn. Ook zij is door de slechterik in de goot beland.

Op het moment dat zij als zijn zwakke punt ontmaskerd wordt, komt de grote baas in beeld. Zowel de held als de heldin krijgen pijnlijke klappen te verduren en redden elkaar er even zo vaak weer uit. Maar van de twee is uiteraard de vrouw de zwakke partij die fouten begint te maken zodra ze moe wordt. De grote baas heeft haar vast en zal haar op gruwelijke wijze een kopje kleiner maken. Onze held ziet in zijn wanhoop in een korte oogopslag de oplossing voor het hele probleem. In een uiterst gewelddadig en geluidrijk moment krijgt de baas zijn duw naar de eeuwigheid en de vrouw haar duw naar de veiligheid. Terwijl ze tegen elkaar zitten uit te hijgen, debiteert de held zijn sarcastische grapje over het lot van de grote slechterik.

In de eindscène van de film is iedereen gewassen en met pleisters beplakt. Iedereen erkent foute aannames en het heldendom tegenover onze held. Hij kijkt uit zijn ogen alsof de zon er recht in schijnt, maar eigenlijk is het zijn 'kom hier blondje'-blik. Ze schuifelt ondeugend glimlachend naar hemt toe en hij klemt haar vast als het volgende bloemetjesjurkslachtoffer. De omstanders klappen: hij heeft vervanging gevonden.

Einde