"Ik betreur het dus dat de westerse cultuur en de individuele mens er niet toe neigen tijd te besteden aan de bestudering van het geloof en aan het doorgronden van zijn inzichten. Door eenvoudigweg te gebruiken wat wij kunnen begrijpen, dat wat onmiddelijk aanspreekt of geruststelt, laten wij de kans lopen op wat een werkelijk verbijsterende ontmoeting zou kunnen zijn.
Niettemin kan dat wat met bepaalde taoïstische beelden en woorden, inzichten en praktijken gebeurt misschien betekenen dat zij een nieuwe verschijningsvorm aannemen. Deze zal als zodanig weinig lijken op het oorspronkelijke geloof in een van zijn historische uitdrukkingsvormen. Maar misschien zullen sommige eeuwige waarheden en inzichten waar het taoïsme de nadruk op legt op zo'n manier opnieuw opduiken, dat het Westen ermee geholpen kan worden. Dit is tenslotte in het religieuze leven al zo vaak gebeurd. De Chinese transformatie van het boeddhisme is er een voorbeeld van. Religie kan alleen maar dank zij aanpassingsvermogen overleven. Wat daarbij echter wel van belang is, is dat het geloof in staat zou moeten zijn zowel zichzelf als de maatschappij tegelijkertijd te veranderen. Het taoïsme dat nu verrijst, is soms zo van zijn kracht ontdaan en zo individualistisch, dat het zonder betekenis is."- Uit: Wat is Taoïsme? van Martin Palmer
Een waarschuwing tegen 'zelfhulp-daoïsme'. Voor mij ook een interessante redenering van Palmer: religie moderniseert (natuurlijk) en als zodanig is het onmogelijk om een volgeling in klassiek opzicht te zijn. Een klassiek daoïst worden is onhaalbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten