Zonder confucianisme zou China nooit succesvol zijn geweest. Plichtsbetrachting komt niet voor in het daoïsme. Tegen de stroom ingaan al helemaal niet. Daoïsten zien niet om naar hun naasten uit liefde of bekommernis. Ze zien alleen om naar hun naasten wanneer ze slechts door die naaste te ontwijken niet met hem in aanraking zouden komen - en ontwijken is doelbewust handelen.
Het daoïsme is volkomen op zichzelf gericht en geeft maatschappijkritiek alleen in op het individu toegesneden leringen. Er is geen collectiviteit.
Zodoende zul je ook nooit teleurgesteld worden door de ander, maar eenzaamheid, eigenliefde en afzijdigheid zijn effect van het daoïsme. Het is waar dat de mens een kuddedier is. Een collectief is voor de mens onmisbaar. Eenzaamheid is een vorm van lijden. Wie geen teleurstellingen door anderen meer incasseert, incasseert eigenlijk bijna niets meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten