22 oktober 2011
Alasdair Fraser
Mag ik u voorstellen aan Alasdair Fraser. Hij heeft het uiterlijk van een viespeuk (ironisch genoeg kwam ik vandaag het soort van synoniem voor viespeuk 'kiddiefiddler' tegen), maar hij speelt als een Japanse trein. Je ziet aan het gemak waarmee hij speelt dat hij de techniek tot in de finesses heeft geleerd. En deze tune is mooi. Oh ja, Natalie Haas speelt ook mee op haar cello. Maar daar weet ik niks vanaf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Goed, een vrouw die de tweede viool speelt. Weliswaar zo'n megaviool dat ze 'm nauwelijks kan tillen, maar toch... Een armzalig bruggetje maar het is er tenminste één. ;)
Allereerst; ik hen écht het idee dat we het hier gewoon helemaal niet over eens gaan worden, dus voor alle duidelijkheid zeg ik het toch nog maar eens; ik zal alleen toelichten wat ik er van vind en de hoogste 'goal' die ik hier heb is dat ik hier een min of meer respectabel standpunt neerzet.
Mannen en vrouwen zijn absoluut níet gelijk en absoluut wél gelijkwaardig.
Soms zijn er dingen in je geloof die je wel voor waar houdt, maar waar je moeite mee hebt. Ik heb in elk geval géén moeite met het standpunt dat alleen mannen priester kunnen worden. Vrouwen kunnen kinderen baren en de hele Schepping draait feitelijk om hen, dus als (sommige) mannen een poedelprijsje mogen krijgen, dan lig ik daar niet echt wakker van. Datzelfde geldt voor dat de man hoofd van het gezin/huwelijk zou zijn.
Dat is net zoiets als koning van Zweden zijn. Het titeltje is grappig, voor de rest is het alleen maar alles 'moeten' en niks 'mogen'. Want, als je het katholiek geloof goed uitvoert, dan is heersen feitelijk dienen.
Ik heb eens gehoord van een huwelijkstherapeut die aan de vrouw van een ruziënd stel adviseerde: "geef 'm gewoon in alles gelijk." Helemaal fout natuurlijk in ons maatschappijbeeld, en ik weet niet of ik het zou durven. Maar die vrouw deed het. Vervolgens werd de mannelijke helft van het stel op den duur zó ontzettend onzeker dat hij in alles bevestiging ging vragen.
Het zit 'm ook in het Godsbeeld; Allah mag misschien doen wat Hij goed dunkt, de Drie-ene God daarentegen heeft zich compleet en al gebonden aan Zijn Wet en beloften. Hij is formeel de baas, maar feitelijk een slaaf van de mens. De tragiek van de mens is dat hij/zij dat niet doorheeft.
Zo is ook de man feitelijk de slaaf van de vrouw, alleen haar tragiek is dat ze dat lang niet altijd doorheeft.
Ik denk ook dat de strijd tussen man en vrouw in die zin ook een kosmische betekenis heeft. Mannen die niet snappen dat heersen dienen is, werken het natuurlijk in de hand dat vrouwen dat leiderschap niet vertrouwen. En dan krijg je dus tragische vrouwen als Simone de Beauvoir de emancipatie verstond als 'lijken op een man', met dat verschil dat ze wel de lasten van de man overnam, zonder van de lusten te profiteren.
Om zo mogelijk nog verder m'n glazen in te gooien; het meest geslaagde voorbeeld van emancipatie vind ik Margaret Thatcher, zonder meer! Die liet het niet na te benadrukken dat Denis thuis de baas was, en waarschijnlijk geloofde hij het nog ook. Die wist het systeem perfect naar haar hand te zetten, zonder het op te willen blazen. Gewoon, door vóór alles vrouw te zijn.
Reclusius
Poeh poeh, hé hé, nou nou,
Ik geloof dat ik m'n VolZin gevonden heb:
Hét mysterium v/h Christendom is de rol en ook de onderschatting van het vrouwelijke.
JPII, die daar erg sterk in was, ondanks het beeld dat kennelijk van hem heerst, zou het zo, maar dan veel puntiger, hebben geformuleerd.
Een reactie posten