Toen Hanneke Groenteman sterk vermagerd weer op tv kwam, kwam ik erachter dat ze een gastric bypass (een maagbandplaatsing, zogezegd) had ondergaan. Drie gedachten kwamen bij mij op:
- vond ze zichzelf te dik dan?
- goed voor haar als ze dat graag wilde
- en: wat worden dunne mensen lelijk oud, in tegenstelling tot dikke mensen. Moet je nu al die rimpels op Hanneke Groenteman zien.
De maagband van Hanneke was vlak na haar terugkomst op tv onderwerp van gesprek in een discussieprogramma op Nederland 1. De presentator herinner ik me niet eens meer, maar drie dikkerds waren als gespreksdeelnemers uitgenodigd: Catherine Keyl (in mijn ogen niet echt dik), Han Peekel en Erica Terpstra (die was op dat moment net klaar met een uiterst succesvol dieet).
De mening van Keyl kan ik me niet zo herinneren. Ja, ze had net als zoveel vrouwen moeite met haar omvang en lijnde van tijd tot tijd. Het was de doorsnee mening, eigenlijk. Han Peekel bevestigde wat Catherine eerder had gezegd: groot respect voor de gastric bypass-actie van Groenteman. Hijzelf zou echter nooit onder het mes gaan of enig dieet oppakken om van zijn overgewicht af te komen. Hij had eerder wel moeite met zijn gewicht, maar hij besloot dat de voordelen van zijn levenswijze veel goed maakten ten opzichte van het nadeel, obesitas. Hij wilde zijn gewoonten niet aanpassen ten behoeve van zijn gezondheid. Die beslissing staat hem dan ook vrij.
Erica Terpstra zei ook iets dat wel in mijn geheugen opgeslagen werd: ze had nooit eerder moeite gehad met haar gewicht. Nooit. Ze had het landelijke nieuws gehaald toen ze klem kwam te zitten in een lift, ze was voortdurend mikpunt van spot, maar ze zweerde dat het haar nooit eerder geboeid heeft. Pas toen ze recent last begon te krijgen van haar kniegewrichten, besloot ze voor het eerst te gaan lijnen. Ja, het verbaast me dat ze nooit eerder heeft gebaald van haar overgewicht.
Ook Terpstra gunde Hanneke van harte haar gewichtsverlies dankzij de maagband. Een apart opgenomen interview met Hanneke Groenteman gaf weer dat ze nog steeds met opluchting en blijdschap terugdenkt aan de operatie. Die blijdschap kun je iemand alleen maar gunnen. Er was geen jaloezie of vijandigheid bij deze dikkerds, als zou Hanneke 'uit het geallieerde kamp zijn vertrokken'. Dat was wel wat de interviewer had verwacht. Ik, die vanaf de bank zei dat het gewichtsverlies van Hanneke heeft gezorgd voor meer rimpels, ben de onaardigste van de avond geweest. Ik bedoelde overigens niet dat ze lelijk is. Ik vond haar mooi toen ze dik was en ik vind haar nog steeds mooi. Maar het viel me op dat ze meer rimpels heeft gekregen. Dat zal komen van tegenwoordig hangend los vel, maar ik constateerde hierdoor juist dat de slanke oudere mensen die ik ken, veel meer rimpels hebben dan de dikke oudere mensen die ik ken. Wie zijn vel meer opvult, krijgt nu eenmaal minder de kans het te rimpelen. Al lukt plooien dan wel weer prima.
Ik had eerder al kunnen weten dat Hanneke moeite had met haar gewicht, als ik eerder al haar boek Doorzakken bij Jamin had gelezen. Ik wilde dat boek al lezen zodra het uitgebracht werd. Was het niet om het thema en de schrijfster, dan alleen al vanwege de tekeningen van Peter van Straaten. Ik vond het alleen destijds te gortig om het boek te kopen (sufferd dat ik ben) en pas onlangs kreeg ik de helderheid van geest dat het boek vast en zeker in de bieb zou liggen. Daar lag het inderdaad.
Doorzakken bij Jamin is een geweldig leuk boek. Het is herkenbaar, lachwekkend, informatief en heel erg persoonlijk. Er staan bekentenissen in die mij de neiging gaven Hanneke te willen waarschuwen. Dit ging ons niet aan en dit kon haar als een boemerang weer raken, zo kwetsbaar maakte ze zichzelf. Eigenlijk maakte dat juist dat zij ons voor zich inneemt met Doorzakken bij Jamin. Je hebt het gevoel dat ze je zo in vertrouwen neemt, dat je je persoonlijk verantwoordelijk voelt, dat vertrouwen niet te beschamen. Het helpt Hanneke niet tegen debielen op internet, maar de geestelijk gezonden voelen zich al snel moreel verplicht Hanneke te steunen. Omdat je zo makkelijk van haar de gelegenheid krijgt om haar anders te kwetsen. Ze legt de verantwoordelijkheid bij ons. Doodeng maar meestal effectief van Hanneke. Wie de lijken niet verborgen houdt, kan ze ook niet door een ander uit de kast getrokken krijgen. Wie zich vrijwillig openbaar schaamt, kan niet tot openbare schaamte gedwongen worden. Ik had al groot respect voor Hanneke Groenteman, ik blijf het hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten