Mensen klagen dat gemeenschapszin is ingeruild voor individualisme. Met dat individualisme bedoelen ze eigenlijk collectivisme, waarin de overtuiging heerst dat een overheid voor de gemeenschap moet zorgen en ieder dan alleen voor zichzelf.
Individualisme, het idee van individuele verantwoordelijkheid, houdt in dat je tot grote reikwijdte plichten voor jezelf ziet. Ook in de zorg voor anderen.
Maar ook individualisme is schijn. Gebaseerd op de illusie dat er werkelijk een individu, een 'ik' is. Zo één met een vrije wil.
We kiezen of beslissen niet werkelijk. We kunnen dat niet. We worden door biologische processen, grotendeels geforceerd door imitatie, gestuurd. Er is geen 'we', want er is geen daarbinnen mee te tellen 'ik'.
'We' proberen ego's te strelen die er in werkelijkheid niet zijn, zijn verslaafd aan een fictieve stof die fictief genot brengt tot een fictieve geest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten