"Het fundamentele probleem van de postmoderne wereld is niet de zogenaamde mislukking van het verlichtingsideaal dat we ooit zo koesterden, maar de gestage verkrachting ervan. Verlichting betekent namelijk in casu een besef van de grenzen van de menselijke rede. Niet de ideologie - of deze nu 'westers' of islamitisch is - moet ons vertrekpunt zijn, maar juist haar bron. Immers, een ideologie is altijd een idee dat vanuit onze rede overslaat op het hart; zo wordt een denkwijze een overtuiging. Waar de tijd rijp voor is, is de rehabilitatie van de Romantiek, zodat de overtuigingen van ons hart hun weg kunnen vinden naar de rede."
- Rob Wijnberg (hij had ook wel dominee kunnen worden)
1 opmerking:
Het probleem is dat idealen verstarren: het worden ideologieen die zijn zoals ze zijn, waarover niet meer wordt nagedacht en waar geen kritische realiteitszin uit spreekt, daar heeft Wijnberg gelijk in.
Hij geeft verder aan dat verlichting het opzoeken van de grenzen van de menselijke rede is. Deze grenzen zal je continue moeten opzoeken. Het blijven pendelen tussen een huidig wereldbeeld en de utopie van hoe de wereld eruit zou moeten zien, is wat mij betreft de enige weg om niet te verzanden in het genoemde "fundamenteel probeem".
Het "hart" en "de romantiek" vind ik altijd een beetje corny, maar ik ben ook gewoon een proleet.
Volgens mij bedoelt hij gewoon dat je dat wat je belangrijk vind en voelt en dat wat je innerlijk persoon je verteld (niet christelijk religieus bedoelt, meer Winnetou-achtig) niet laat blokken door je verstand, maar laat meewegen in je ratio...
Een reactie posten