Dan zijn er drie opties:
1. Hij heeft bestaan zoals het in het Nieuwe Testament genoemd staat, met wonderen en al;
2. Hij heeft bestaan zoals in het Nieuwe Testament genoemd staat, zonder de wonderen maar met zijn rebellie;
3. Het beeld in de Bijbel is geen weergave van de werkelijke persoon maar is geromantiseerd door schrijvers. Wel zal die reëel bestaande Jezus iets in de richting van die rebellie geflikt moeten hebben. Al is het maar één inspirerende speech. Is het gewoon buurman Piet geweest die niets in de richting is geweest van bekend boekpersonage Jezus, dan is bekend boekpersonage Jezus van begin tot eind bedacht en heeft hij nooit bestaan.
Wanneer optie 1 waar is, hoef ik verder niet toe te lichten wat het effect daarvan dan precies is. Je leest en ziet overal wel getuigenissen van mensen die overtuigd zijn van optie 1. Of misschien zijn de mensen die we horen de mensen die het roepen in de hoop dat ze het zelf gaan geloven. Want als je stug blijft volhouden dat de aliens ons tot slavernij aan het dwingen zijn dan zie je de bewijzen ook overal.
Als optie 2 waar is, is het heel erg knap dat die charismatische man van destijds niet een aantal decennia tot de verbeelding is blijven spreken maar inmiddels al twee millennia. Deels zal de reden liggen bij een uitgekiend kerkelijk beloningssysteem dat appelleert aan het happy meal-center ergens in het meest basale deel van de menselijke hersenen, maar deels moet boekpersonage Jezus dat ook op eigen kracht hebben geflikt. Er moeten in het Nieuwe Testament uitspraken staan die lezers mooier vinden dan andere uitspraken door andere grote leermeesters. De Bergrede zit daar tjokvol mee (zalig zijn alle mensen die we doorgaans waardeloos vinden en waar we onszelf helaas zo in herkennen) maar de later bedachte garantie dat echt alles wat je ooit hebt geflikt vergeven en vergeten gaat worden door die jonge mooie vent in die jurk zie je in propaganda ook veelvuldig staan. Aangezien alle propaganda een oproep is tot individuele actie moet de aantrekkingskracht van het evangelie in persoonlijke bevrediging liggen. In geruststelling en in zelfbevestiging.
Als optie 3 waar is, geldt hetzelfde als bij optie 2: het is onbetwistbaar knap dat het boekpersonage Jezus zo tot lang al tot de verbeelding spreekt. De man die in de schaduw daarvan staat en tot inspiratie heeft gediend moet wel een bijzonder persoon geweest zijn. In ieder geval voor de eerste auteur(s). Daar kun je alleen maar ontzag voor hebben.
Destijds was marketing nog niet zo goed ontwikkeld als nu. De schrijvers zullen zeker hebben geweten wat de mensen willen horen, maar het is zelden vertoond dat een aan het brein ontsproten product al zolang zo populair is. En in dit geval zelfs zonder praktisch aantoonbaar nut. Hierin staat het christendom niet alleen. De andere levende religies zijn ook buitengewoon goed geslaagd. Zou het basisonderdeel hoop de succesfactor zijn? Is het toevallig voor al die levende religies zo goed gelopen? Wat ontbrak er aan de dode religies dat ze er nu niet meer zijn? De mens heeft religie gemaakt, maar ik heb nog ergens in een schrift een citaatje staan dat 'religie de mens heeft gemaakt' en uiteraard ga ik daar hier ook een keer over filosoferen.
Het is fascinerend. Er is iets in de psychologie van de mens dat geloof een goede voedingsbodem geeft. Er is iets in geloof dat een goede voedingsbodem geeft voor de mens. Er zit iets in het christendom dat bijzonder goed ontwikkeld is. Mazzel? Of God?
Deze post is een vervolg op 'Waarom ik denk dat Jezus niet bestaan heeft'. Ik heb het plan opgevat om meer over geloof, katholicisme en christelijke theologie te bloggen. Voor zover ik er kijk op heb. Ja, eens in dit korte leven van mij zal ik slagen in de studie theologie. Ik kan heel moeilijk zonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten